طبق ماده ۱۰۶۲ قانون مدنی ایران، عقد ازدواج باید با ایجاب و قبول مشخص انجام بشه، ولی قانون صراحتاً درباره عقد تلفنی چیزی نگفته. نظر غالب فقها و حقوقدانها اینه که عقد تلفنی میتونه معتبر باشه، به شرطی که ایجاب و قبول همزمان و با قصد مشخص باشه و هویت طرفین معلوم باشه. اما برای ثبت رسمی، باید مدارک هویتی ارائه بشه و تشریفات قانونی رعایت بشه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). اگه عقد تلفنی بدون ثبت رسمی باشه، ممکنه تو اثبات حقوق مثل مهریه یا نسب مشکل پیش بیاد. بهتره عقد تو حضور عاقد و تو دفترخانه انجام بشه تا از نظر قانونی مطمئن باشه. برای اطمینان، با یه وکیل یا دفتر اسناد رسمی مشورت کن تا مشکلی پیش نیاد.