برای فهمیدن اینکه طرحوارههات بهت آسیب میزنن، به الگوهای تکراری که اذیتت میکنن نگاه کن. طرحواره درمانی میگه طرحوارهها باورای عمیقن که اگه کنترل نشن، روی روابط، کار و حال روانیت اثر بد میذارن. مثلاً، اگه همیشه حس میکنی طرد میشی (طرحواره طرد)، ممکنه از صمیمیت فرار کنی. یا اگه فکر میکنی کافی نیستی (طرحواره […]
برای فهمیدن ریشه طرحوارههات، به بچگیت نگاه کن. طرحواره درمانی میگه طرحوارهها از تجربههای اولیه با والدین، دوستان یا محیط شکل میگیرن. یه دفترچه بردار و بنویس چه وقتایی حس طرد، نقص یا ناامنی کردی. مثلاً، اگه همیشه حس کردی کافی نیستی، شاید والدینت انتقاد زیاد میکردن (طرحواره نقص). یا اگه حس میکنی نمیتونی به
اگه حرفای همسرت برات گنگه، ممکنه طرحواره نقص تو خودت فعال بشه و حس کنی مشکل از توئه که نمیفهمی. روانپویشی میگه شاید اون ناخودآگاه داره از گفتن کامل احساساتش فرار میکنه. یه وقت که جو آرومه، با مهربونی بگو: «عزیزم، گاهی حس میکنم حرفاتو کامل نمیگیرم، نه اینکه نخوام، شاید نیازه بیشتر برام توضیح
شوخیهای همسرت که اذیتت میکنه، ممکنه از طرحواره نقص یا شرم تو فعال بشه که حس میکنی تحقیر شدی. روانپویشی هم میگه شاید اون ناخودآگاه داره با شوخی نیاز به کنترل یا توجه نشون میده. یه وقت آروم بگو: «عزیزم، شوخیات درباره من گاهی اذیتم میکنه. میدونم قصدت بد نیست، ولی دوست دارم کمتر اینجوری
چطور به همسرم بگم که از شوخیهاش درباره من اذیت میشم؟ Read More »
ترس از مسخره شدن میتونه از طرحواره نقص یا شرم بیاد که باعث میشه حس کنی احساساتت ارزش نداره. روانپویشی هم میگه شاید تو گذشته وقتی باز شدی، تحقیر شدی. برای گفتن احساساتت، یه وقت آروم پیدا کن و بگو: «عزیزم، میخوام یه چیزی از دلم بگم، فقط لطفاً گوش کن، چون برام سخته.» بعد
تو طرحوارهدرمانی، ناتوانی تو پذیرش خودت از طرحواره «نقص/شرم» میآد که باعث میشه فکر کنی کافی نیستی. تو روانپویشی، حسای سرکوبشده (مثل گناه بچگی) باعث خودانتقادی میشن. مثلاً اگه تو بچگی حس کردی دوستت ندارن، حالا خودتو قضاوت میکنی. برای حلش، وقتی حس کردی خودتو قبول نداری، مکث کن و بپرس: «چرا اینقدر به خودم
تو طرحوارهدرمانی، حس اینکه بقیه بهترن از طرحواره «نقص/شرم» میآد که باعث میشه خودتو ناکافی ببینی. تو روانپویشی، حسای سرکوبشده (مثل حسادت یا غم بچگی) باعث مقایسه با بقیه میشن. مثلاً اگه تو بچگی حس کردی دیده نشدی، حالا ناخودآگاه خودتو کم میبینی. برای حلش، وقتی حس کردی یکی بهتره، مکث کن و بپرس: «چرا
تو طرحوارهدرمانی، حس دوست نداشتن خودت از طرحوارههایی مثل «نقص/شرم» میآد که باعث میشه خودتو ناکافی ببینی. تو روانپویشی، حسای سرکوبشده (مثل گناه بچگی) باعث خودانتقادی میشن. برای حلش، وقتی خودتو سرزنش کردی، مکث کن و بپرس: «چرا اینقدر به خودم سخت میگیرم؟» به بدنت دقت کن؛ غم یا تنش یعنی حس قدیمی فعاله. یه
تو طرحوارهدرمانی، ناتوانی تو نشون دادن خودت از طرحوارههایی مثل «نقص/شرم» یا «تأییدطلبی» میآد که باعث میشه فکر کنی کافی نیستی. تو روانپویشی، حسای سرکوبشده (مثل ترس از طرد بچگی) مانع خودنماییت میشن. مثلاً اگه تو بچگی حس کردی دیده شدن خطرناکه، حالا خودتو پنهان میکنی. برای حلش، وقتی حس کردی نمیتونی خودتو نشون بدی،