چرا نمی‌تونم خودمو همون‌جوری که هستم قبول کنم؟

تو طرحواره‌درمانی، ناتوانی تو پذیرش خودت از طرحواره «نقص/شرم» می‌آد که باعث می‌شه فکر کنی کافی نیستی. تو روان‌پویشی، حسای سرکوب‌شده (مثل گناه بچگی) باعث خودانتقادی می‌شن. مثلاً اگه تو بچگی حس کردی دوستت ندارن، حالا خودتو قضاوت می‌کنی. برای حلش، وقتی حس کردی خودتو قبول نداری، مکث کن و بپرس: «چرا اینقدر به خودم سخت می‌گیرم؟» به بدنت دقت کن؛ غم یا تنش یعنی حس قدیمی فعاله. یه دفتر بردار، بنویس چی حس کردی. نقاط قوتت رو بنویس. با یه درمانگر طرحواره کار کن تا طرحواره‌ها رو بشکنی. یه کار مهربون مثل مراقبت از خودت انجام بده. تو می‌تونی خودتو همون‌جوری که هستی دوست داشته باشی!