تو طرحوارهدرمانی، حس اینکه بقیه بهترن از طرحواره «نقص/شرم» میآد که باعث میشه خودتو ناکافی ببینی. تو روانپویشی، حسای سرکوبشده (مثل حسادت یا غم بچگی) باعث مقایسه با بقیه میشن. مثلاً اگه تو بچگی حس کردی دیده نشدی، حالا ناخودآگاه خودتو کم میبینی. برای حلش، وقتی حس کردی یکی بهتره، مکث کن و بپرس: «چرا خودمو کم میبینم؟» به بدنت دقت کن؛ غم یا تنش یعنی حس قدیمی فعاله. یه دفتر بردار، بنویس چی حس کردی و یاد چی افتادی. نقاط قوتت رو بنویس. با یه درمانگر طرحواره کار کن تا طرحوارهها رو بشکنی. یه کار موفق مثل یه پروژه کوچیک انجام بده. تو میتونی خودتو ارزشمند ببینی و با بقیه مقایسه نکنی!