این حس همسرت که حرفاش برات مهم نیست، می‌تونه از طرحواره محرومیت عاطفی یا طرد بیاد که حس می‌کنه دیده نمی‌شه. روانپویشی هم می‌گه شاید تو گذشته حرفاشو جدی نگرفتن و حالا اینو تو رابطه‌تون تکرار می‌کنه. چیکار کنی؟ وقتی حرف می‌زنه، کامل گوش بده و گاهی خلاصه کن: «اگه درست فهمیده باشم، تو می‌گی...» این نشون می‌ده برات مهمه. اگه بازم اینجوری فکر کرد، بپرس: «چی باعث می‌شه حس کنی حرفات برام مهم نیست؟» این‌جوری ریشه‌شو می‌فهمی. اگه خودت طرحواره انزوای عاطفی داری، ممکنه ناخودآگاه فاصله بگیری و اون حس کنه بی‌توجهی. یه کم خودتو چک کن که آیا واقعاً با قلب گوش می‌دی؟ با صبر و نشون دادن توجه واقعی، می‌تونی این سوءتفاهمو کم کنی و بهش حس ارزشمندی بدی.

اگه همسرت می‌خواد درباره همه‌چیز نظر بدی، ممکنه طرحواره محرومیت عاطفی داشته باشه و حس کنه اگه نظر ندی، بهش بی‌توجهی کردی. روانپویشی می‌گه شاید تو گذشته حس کرده نظراتش مهم نبوده و حالا دنبال تأیید توئه. به‌جای کلافه شدن، آروم بگو: «عزیزم، من دوست دارم نظر بدم، ولی گاهی حس می‌کنم نمی‌تونم رو همه‌چیز نظر داشته باشم. می‌شه چیزای مهم‌ترو باهم گپ بزنیم؟» یه حد وسط پیشنهاد بده، مثلاً: «اگه چیزی خیلی برات مهمه، بگو، حتماً نظر می‌دم.» اگه خودت طرحواره اطاعت داری، ممکنه حس کنی مجبوری همیشه نظر بدی. یه کم خودتو چک کن که آیا به خودت اجازه می‌دی گاهی بگی «نمی‌دونم»؟ با گفت‌وگوی صمیمی و گذاشتن حد و مرز، می‌تونی فشارو کم کنی و اونم حس کنه هنوز برات مهمه.

اگه حرفای همسرت برات گنگه، ممکنه طرحواره نقص تو خودت فعال بشه و حس کنی مشکل از توئه که نمی‌فهمی. روانپویشی می‌گه شاید اون ناخودآگاه داره از گفتن کامل احساساتش فرار می‌کنه. یه وقت که جو آرومه، با مهربونی بگو: «عزیزم، گاهی حس می‌کنم حرفاتو کامل نمی‌گیرم، نه اینکه نخوام، شاید نیازه بیشتر برام توضیح بدی. می‌شه یه کم واضح‌تر بگی؟» این نشون می‌ده داری تلاش می‌کنی بفهمیش. اگه بازم گنگ بود، بگو: «دوست دارم بفهمم چی تو دلته، کمکم کن.» سرزنش نکن، چون ممکنه بسته شه. اگه خودت طرحواره کمال‌گرایی داری، ممکنه از نفهمیدن کلافه شی. یه کم خودتو چک کن که آیا زیادی عجله داری همه‌چیزو بفهمی؟ با صبر و گفت‌وگوی باز، می‌تونی اونو به توضیح بیشتر تشویق کنی و خودتم آروم‌تر شی.

اینکه همسرت می‌خواد همیشه بدونه کجایی، می‌تونه از طرحواره بی‌اعتمادی یا اضطراب طرد بیاد که حس می‌کنه اگه کنترل نداشته باشه، ممکنه از دستت بده. روانپویشی هم می‌گه شاید تو گذشته حس کرده عزیزاش غیبشون زده و حالا این ترسو تو رابطه تکرار می‌کنه. به‌جای کلافه شدن، آروم بگو: «عزیزم، می‌فهمم دوست داری بدونی کجام، ولی گاهی حس می‌کنم یه کم فشار می‌آد. می‌شه بگی چرا این برات انقدر مهمه؟» این‌جوری ریشه‌شو می‌فهمی. پیشنهاد بده: «بیا یه تعادل پیدا کنیم، مثلاً اگه جایی می‌رم، خودم خبرت کنم.» اگه خودت طرحواره اطاعت داری، ممکنه حس کنی باید همیشه جواب پس بدی. یه کم خودتو چک کن که آیا حد و مرزی برا خودت گذاشتی؟ با گفت‌وگوی صمیمی و ایجاد حس امنیت، می‌تونی این نیازشو کم کنی.

اگه همسرت فکر می‌کنه دروغ می‌گی، ممکنه طرحواره بی‌اعتمادی توش فعال باشه که باعث می‌شه دنبال نیت پنهون تو حرفات بگرده. روانپویشی می‌گه شاید تو گذشته بهش خیانت شده یا حس کرده فریبش دادن. به‌جای عصبانی شدن، آروم بگو: «عزیزم، حس می‌کنم فکر می‌کنی بهت راست نمی‌گم، ولی قسم می‌خورم اینجوری نیست. می‌شه بگی چی باعث شده اینجوری فکر کنی؟» این‌جوری هم نشون می‌دی صادقی، هم فضا رو باز می‌کنی. اگه بازم باور نکرد، بگو: «من دوست دارم بهم اعتماد کنی، بگو چی می‌تونم بکنم که حس بهتری داشته باشی.» اگه خودت طرحواره طرد داری، ممکنه این اتهامو شخصی بگیری و فکر کنی بهت بی‌احترامی شده. یه کم خودتو چک کن که آیا واضح حرف زدی یا چیزی باعث سوءتفاهم شده؟ با صبر و شفافیت، می‌تونی اعتمادشو کم‌کم برگردونی و این حسش کمتر بشه.

شوخی‌های همسرت که اذیتت می‌کنه، ممکنه از طرحواره نقص یا شرم تو فعال بشه که حس می‌کنی تحقیر شدی. روانپویشی هم می‌گه شاید اون ناخودآگاه داره با شوخی نیاز به کنترل یا توجه نشون می‌ده. یه وقت آروم بگو: «عزیزم، شوخیات درباره من گاهی اذیتم می‌کنه. می‌دونم قصدت بد نیست، ولی دوست دارم کمتر این‌جوری شوخی کنی.» از احساس خودت بگو، مثلاً: «من حس می‌کنم یه کم کوچیک می‌شم.» سرزنش نکن، چون ممکنه دفاعی شه. بپرس: «فکر می‌کنی چرا این شوخیا برات عادیه؟» این‌جوری می‌فهمی نیتش چیه. اگه خودت طرحواره طرد داری، ممکنه شوخیاشو زیادی شخصی بگیری. یه کم خودتو چک کن که آیا حساسیتت زیاده؟ با گفت‌وگوی صمیمی و صبر، می‌تونی بهش نشون بدی که این موضوع برات مهمه و کم‌کم تغییر کنه.

نصفه حرف زدن همسرت می‌تونه از طرحواره انزوای عاطفی یا ترس از طرد بیاد که حس می‌کنه اگه کامل باز شه، ممکنه قضاوتش کنی. روانپویشی هم می‌گه شاید تو گذشته وقتی حرفشو کامل گفته، حس کرده نادیده گرفته شده. چیکار کنی؟ وقتی نصفه حرف زد، با مهربونی بگو: «عزیزم، حس می‌کنم یه چیزی کامل نگفتی. دوست دارم بیشتر بشنوم، چون برام مهمه.» این‌جوری حس امنیت می‌گیره. اگه بازم نصفه گفت، بپرس: «چی باعث می‌شه حس کنی نمی‌تونی کامل بگی؟» شاید ترسی پشتش باشه. اگه خودت طرحواره کمال‌گرایی داری، ممکنه از حدس زدن خسته شی. یه کم خودتو چک کن که آیا زیادی انتظار داری همه‌چیز واضح باشه؟ با صبر و گفت‌وگوی باز، می‌تونی اعتمادشو جلب کنی تا بیشتر باز شه.

اینکه همسرت می‌خواد همه‌چیزو بگی، می‌تونه از طرحواره محرومیت عاطفی یا بی‌اعتمادی بیاد که حس می‌کنه اگه باز نباشی، چیزی رو ازش دریغ کردی. روانپویشی هم می‌گه شاید تو گذشته حس کرده بهش اعتماد نکردن. بهش آروم بگو: «عزیزم، من دوست دارم باهات راحت باشم، ولی گاهی نیاز دارم یه چیزایی رو تو خودم نگه دارم. این به این معنی نیست که بهت اهمیت نمی‌دم.» بعد یه حد وسط پیشنهاد بده، مثلاً: «بیا درباره چیزای مهم گپ بزنیم، ولی یه کمم بهم فضا بده.» این نشون می‌ده بهش اهمیت می‌دی، ولی به حریم خودتم احترام می‌ذاری. اگه خودت طرحواره اطاعت داری، ممکنه حس کنی مجبوری همیشه حرف بزنی. یه کم خودتو چک کن که آیا از ترس دعوا بیش از حد باز می‌شی؟ با گفت‌وگوی صبورانه، می‌تونید تعادل پیدا کنید.

ترس از مسخره شدن می‌تونه از طرحواره نقص یا شرم بیاد که باعث می‌شه حس کنی احساساتت ارزش نداره. روانپویشی هم می‌گه شاید تو گذشته وقتی باز شدی، تحقیر شدی. برای گفتن احساساتت، یه وقت آروم پیدا کن و بگو: «عزیزم، می‌خوام یه چیزی از دلم بگم، فقط لطفاً گوش کن، چون برام سخته.» بعد احساستو ساده بگو، مثلاً: «وقتی فلان کارو می‌کنی، ناراحت می‌شم.» از جملات «من» استفاده کن و سرزنش نکن. اگه ترس از مسخره شدن داری، بگو: «دوست دارم حس کنم می‌تونم باهات راحت باشم بدون اینکه نگران باشم.» این نشون می‌ده دنبال یه فضای امن هستی. اگه بازم مسخره کرد، آروم بگو: «این برام مهم بود، می‌شه جدی بگیری؟» با تمرین، حس امنیت بین‌تون بیشتر می‌شه و اونم یاد می‌گیره احترام بذاره.

اینکه همسرت فکر می‌کنه منظور بدی داری، می‌تونه به طرحواره بی‌اعتمادی یا آسیب‌پذیری برگرده که باعث می‌شه دنبال نیت بد تو حرفات بگرده. از دید روانپویشی، شاید تجربه‌های قدیمی مثل خیانت یا قضاوت تو گذشته، این حسو توش زنده کرده. چیکار کنی؟ وقتی اینجوری فکر کرد، آروم بگو: «عزیزم، حس می‌کنم فکر می‌کنی منظورم بده، ولی من فقط می‌خوام باهم گپ بزنیم. می‌شه بگی چی تو حرفم باعث شد اینجوری حس کنی؟» این‌جوری هم نشون می‌دی که قصدم بد نیست، هم فضا رو برای گفت‌وگو باز می‌کنی. اگه خودت طرحواره طرد داری، ممکنه این سوءتفاهمو شخصی بگیری. یه کم خودتو چک کن که آیا واضح حرف می‌زنی یا ناخودآگاه طوری حرف زدی که سوءتفاهم شده؟ با صبر و شفافیت، می‌تونی اعتمادشو جلب کنی و این حسش کم بشه.

اگه همسرت حرفاتو جدی نمی‌گیره، ممکنه طرحواره بی‌اعتمادی یا محرومیت عاطفی داشته باشه و فکر کنه حرفات ارزش گوش دادن ندارن، یا از دید روانپویشی، شاید تو گذشته حس کرده حرفاش شنیده نشده و حالا ناخودآگاه اینو تکرار می‌کنه. یه وقت که جو آرومه، بگو: «عزیزم، وقتی حرفامو جدی نمی‌گیری، حس می‌کنم برات مهم نیستم. دوست دارم بتونم راحت باهات گپ بزنم.» از احساس خودت بگو، مثلاً: «من دلم می‌خواد حس کنم حرفام برات ارزش داره.» سرزنش نکن، چون ممکنه دفاعی شه. بپرس: «چی باعث می‌شه حس کنی حرفام جدی نیست؟» این‌جوری ریشه‌شو می‌فهمی. اگه خودت طرحواره نقص داری، ممکنه فکر کنی حرفات به‌اندازه کافی خوب نیستن. یه کم خودتو چک کن که آیا واضح حرف می‌زنی؟ با صبر و گفت‌وگوی باز، می‌تونی بهش نشون بدی که جدی گرفتن حرفات برات مهمه و کم‌کم تغییر کنه.

سکوت همسرت ممکنه از طرحواره انزوای عاطفی بیاد که حس می‌کنه باز شدن خطرناکه، یا از نظر روانپویشی، شاید تو گذشته به‌خاطر ابراز احساساتش آسیب دیده. برای گفتن این حس، یه زمان آروم انتخاب کن و با مهربونی بگو: «عزیزم، وقتی زیاد ساکتی، یه کم نگرانت می‌شم و حس می‌کنم ازم دوری. دوست دارم بیشتر باهم گپ بزنیم.» از «من» استفاده کن، مثلاً: «من دلم تنگ می‌شه وقتی حرفاتو نمی‌شنوم.» سرزنش نکن، چون ممکنه بیشتر تو خودش بره. بپرس: «چی باعث می‌شه ساکت باشی؟ چیزیه که بتونم کمکت کنم؟» این نشون می‌ده بهش اهمیت می‌دی. اگه طرحواره تو نقص یا طرد باشه، ممکنه خودت فکر کنی سکوتش یعنی بی‌توجهی به تو. یه کم خودتو چک کن که آیا حس خودت زیادی حساسه؟ با صبر و گفت‌وگوی باز، می‌تونید به هم نزدیک‌تر شید و اونم کم‌کم بازتر شه.

از نگاه طرحواره درمانی، پنهان‌کاری می‌تونه به طرحواره بی‌اعتمادی یا ترس از طرد برگرده که همسرت حس می‌کنه اگه باز باشه، قضاوتش می‌کنی. روانپویشی هم می‌گه شاید تجربه‌های قدیمیش باعث شده از صراحت بترسه. به‌جای عصبانیت، آروم بهش نزدیک شو. یه وقت که هردوتون حال‌تون خوبه، بگو: «حس می‌کنم یه چیزی تو دلته که نگفتی، دوست دارم بشنوم، چون برام مهمه که باهم راحت باشیم.» سرزنش نکن، چون باعث می‌شه بیشتر بسته شه. بهش اطمینان بده که فضا امنِ و قضاوتش نمی‌کنی. مثلاً بگو: «هر چی باشه، من اینجام که باهم حلش کنیم.» اگه بازم چیزی نگفت، صبور باش و خودت باز باش تا کم‌کم حس امنیت کنه. گاهی هم چک کن؛ شاید خودت ناخودآگاه طوری رفتار کردی که حس کرده نمی‌تونه بگه. با ایجاد فضای امن و گفت‌وگوی بدون فشار، می‌تونی اعتمادشو جلب کنی و پنهان‌کاری کم بشه.

از دید روانپویشی، این حس همسرت می‌تونه از نیاز عمیق به دیده شدن بیاد که شاید تو گذشته برآورده نشده. طرحواره درمانی هم می‌گه ممکنه طرحواره بی‌اعتمادی یا محرومیت عاطفی داشته باشه، که حس می‌کنه حرفاش برات مهم نیست. شاید تو گوش می‌دی، ولی اون دنبال تأیید عمیق‌تریه. چیکار کنی؟ دفعه بعد که حرف می‌زنه، کامل بهش توجه کن، گوشی رو بذار کنار و بگو: «بذار ببینم درست گرفتم، تو می‌گی که...» و حرفشو خلاصه کن. این نشون می‌ده داری گوش می‌دی. اگه بازم فکر کرد نمی‌فهمیش، بپرس: «چی باعث می‌شه حس کنی حرفاتو نمی‌گیرم؟» این‌جوری می‌فهمی ریشه‌ش کجاست. گاهی هم ممکنه خودت به‌خاطر طرحواره‌ای مثل کمال‌گرایی، ناخودآگاه حرفاشو تحلیل کنی به‌جای اینکه فقط گوش بدی. یه کم خودتو چک کن؛ آیا واقعاً داری با قلب بهش گوش می‌دی؟ با صبر و گفت‌وگوی باز، می‌تونید این سوءتفاهم رو کم کنید و به هم نزدیک‌تر شید.

از نظر طرحواره درمانی، شاید ترس از دعوا به طرحواره طرد یا نقص برگرده که باعث می‌شه فکر کنی اگه حرف دلتو بزنی، ممکنه پس‌زده شی. روانپویشی هم می‌گه این ترس می‌تونه از تجربه‌های قدیمی بیاد که حرف زدنت نتیجه خوبی نداشته. حالا چیکار کنی؟ یه زمان که هردوتون آرومین، بگو: «عزیزم، می‌خوام یه چیزی بگم، فقط دوست دارم گوش کنی، چون برام مهمه.» بعد احساستو ساده و بدون سرزنش بگو، مثلاً: «وقتی فلان کارو می‌کنی، یه کم دلم می‌گیره.» از جملات «من» استفاده کن، نه «تو همیشه...». این‌جوری حس می‌کنه داری خودتو باز می‌کنی، نه اینکه داری حمله می‌کنی. اگه حس کردی داره بحث داغ می‌شه، بگو: «بیا آروم گپ بزنیم، نمی‌خوام دعوا بشه.» این نشون می‌ده دنبال صلحی. یه کم صبر و همدلی به خرج بده؛ شاید اونم ترسایی داره که باعث می‌شه سریع دفاعی شه. با تمرین، این گپای خودمونی عادی می‌شه و حس بهتری به هم پیدا می‌کنید. فقط عجله نکن، کم‌کم پیش برو.

داد زدن همسرت می‌تونه طرحواره خشم یا بی‌اعتمادی توش فعال کنه که باعث می‌شه کنترلشو از دست بده. روانپویشی می‌گه شاید خشم قدیمی از گذشته رو تو لحظه خالی می‌کنه. آروم بگو: «عزیزم، وقتی سرم داد می‌زنی، حس بدی می‌گیرم. می‌فهمم ناراحتی، ولی می‌شه آروم‌تر بگی؟» اگه ادامه داد، بگو: «نمی‌تونم اینجوری حرف بزنم، بیا بعداً گپ بزنیم.» سرزنش نکن، چون ممکنه بدتر شه. اگه خودت طرحواره آسیب‌پذیری داری، ممکنه دادشو سنگین بگیری. یه کم خودتو چک کن که آیا می‌تونی آروم بمونی؟ با گفت‌وگوی صمیمی تو وقت آروم، بپرس: «چرا اینقدر عصبانی می‌شی؟» با صبر و فضای امن، می‌تونی داد زدنو کم کنی.

اگه همسرت بخواد همه‌چیز طبق نظرش باشه، ممکنه طرحواره کنترل یا نقص توش فعال باشه که حس می‌کنه باید تسلط داشته باشه. روانپویشی می‌گه شاید تو گذشته حس کرده نادیده گرفته شده. آروم بگو: «عزیزم، وقتی حس می‌کنم باید همه‌چیز طبق نظرت باشه، اذیت می‌شم. دوست دارم نظر هردومون مهم باشه.» بپرس: «چرا برات مهمه همه‌چیز اینجوری باشه؟» سرزنش نکن، چون ممکنه دفاعی شه. اگه خودت طرحواره اطاعت داری، ممکنه حس کنی باید قبول کنی. یه کم خودتو چک کن که آیا نظرت رو گفتی؟ با گفت‌وگوی صمیمی و تأکید روی تعادل، می‌تونی بهش نشون بدی که همکاری بهتره و رابطه‌تون متعادل‌تر شه.

برای گفتن اینکه از رفتار همسرت خوشت نمیاد، طرحواره طرد یا نقص می‌تونه تو رو بترسونه که رابطه‌تون خراب شه. روانپویشی می‌گه شاید ترس از قضاوت باعث تردیدته. آروم بگو: «عزیزم، یه رفتار تو اذیتم می‌کنه. می‌شه گپ بزنیم؟» رفتارو مشخص کن: «وقتی این کارو می‌کنی، حس بدی می‌گیرم.» از حس خودت بگو، مثلاً: «دوست دارم حس کنم راحتیم.» سرزنش نکن، چون ممکنه دفاعی شه. اگه خودت طرحواره اطاعت داری، ممکنه حس کنی نباید چیزی بگی. یه کم خودتو چک کن که آیا به خودت اجازه داری نیازتو بگی؟ با گفت‌وگوی صمیمی و لحن مهربون، می‌تونی حسشو بهتر کنی و رفتارشو تغییر بدید.

اگه همسرت فکر می‌کنه عوض شدی، ممکنه طرحواره محرومیت عاطفی یا بی‌اعتمادی توش فعال باشه که حس می‌کنه ازش دوری. روانپویشی می‌گه شاید ترس از تغییر تو گذشته باعث این فکرش شده. بپرس: «عزیزم، چرا حس می‌کنی عوض شدم؟» بعد بگو: «من دوست دارم بفهمم چی برات فرق کرده تا باهم درستش کنیم.» از حس خودت بگو، مثلاً: «من هنوزم بهت اهمیت می‌دم.» اگه خودت طرحواره استقلال داری، ممکنه ناخودآگاه تغییر کرده باشی. یه کم خودتو چک کن که آیا داری فاصله می‌گیری؟ با گفت‌وگوی صمیمی و نشون دادن تعهد، می‌تونی بهش حس امنیت بدی و این سوءتفاهمو کم کنی.

ایراد گرفتن همسرت می‌تونه طرحواره «نقص یا شرم» تو رو فعال کنه که حس کنی کافی نیستی. روانپویشی می‌گه شاید اون ناخودآگاه ناامنیشو با انتقاد نشون می‌ده. آروم بگو: «عزیزم، وقتی از کارام ایراد می‌گیری، حس می‌کنم تلاشم دیده نمی‌شه. دوست دارم باهم راه حل پیدا کنیم.» از حس خودت بگو، مثلاً: «برام مهمه حس کنم قبولم داری.» سرزنش نکن، چون ممکنه دفاعی شه. بپرس: «چی تو این کار اذیتت کرد؟» اگه خودت طرحواره اطاعت داری، ممکنه حس کنی باید انتقادو تحمل کنی. یه کم خودتو چک کن که آیا حد گذاشتی؟ با گفت‌وگوی صمیمی و تأکید روی پذیرش، می‌تونی انتقادو کمتر کنی و رابطه‌تونو بهتر کنید.

سکوت همسرت بعد دعوا می‌تونه طرحواره انزوای عاطفی یا آسیب‌پذیری توش فعال کنه که حس می‌کنه با حرف زدن آسیب می‌بینه. روانپویشی می‌گه شاید تو گذشته حس کرده حرفاش نادیده گرفته شده. آروم بگو: «عزیزم، وقتی بعد دعوا حرف نمی‌زنی، حس می‌کنم ازم دوری. دوست دارم بفهمم چی تو دلته.» اگه جواب نداد، بگو: «من اینجام، هر وقت آماده بودی گپ بزنیم.» سرزنش نکن، چون ممکنه بسته‌تر شه. اگه خودت طرحواره طرد داری، ممکنه سکوتشو شخصی بگیری. یه کم خودتو چک کن که آیا صبور بودی؟ با صبر و ایجاد فضای امن، می‌تونی بهش حس امنیت بدی تا کم‌کم باز شه و سکوت کمتر بشه.