بله، طبق ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی ۱۳۹۴، اگه مرد توانایی پرداخت مهریه عندالمطالبه رو داشته باشه و عمداً پرداخت نکنه، می‌تونه به زندان محکوم بشه. زن باید با دادخواست به دادگاه خانواده مراجعه کنه و ثابت کنه مرد تمکن مالی داره (مثل اموال یا درآمد). اگه مهریه عندالاستطاعه باشه، باید توان مالی مرد ثابت بشه. اگه مرد واقعاً ناتوان باشه، زندان اعمال نمی‌شه و ممکنه مهریه قسطی بشه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای جلوگیری از مشکلات، بهتره زن مدارک مالی مرد رو جمع کنه. با یه وکیل مشورت کن تا پروسه قانونی درست پیش بره و حقوقت حفظ بشه. این قانون برای حمایت از حقوق زن تنظیم شده، ولی باید عادلانه اجرا بشه.

بله، طبق ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی ایران، اگه طلاق قبل از نزدیکی (رابطه زناشویی) اتفاق بیفته، مهریه نصف می‌شه، مگر اینکه تو عقدنامه شرط دیگه‌ای ذکر شده باشه. مثلاً اگه مهریه ۱۰۰ سکه باشه، زن ۵۰ سکه می‌گیره. این قانون فقط برای ازدواج دائم صدق می‌کنه، نه موقت. اگه مهریه عندالاستطاعه باشه، زن باید توان مالی مرد رو برای نصف مهریه ثابت کنه (ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی ۱۳۹۴). برای مطالبه، زن باید با عقدنامه و مدارک به دادگاه مراجعه کنه. ثبت دقیق مهریه تو عقدنامه خیلی مهمه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای اطمینان، با یه وکیل مشورت کن تا پروسه درست پیش بره و حقوقت حفظ بشه.

خیر، طبق ماده ۱۰۸۰ قانون مدنی ایران، مهریه موقع عقد تعیین می‌شه و بعد از عقد نمی‌تونه مستقیماً افزایش پیدا کنه، چون جزو شرایط اصلی عقده. اما زوجین می‌تونن با توافق دوطرفه یه قرارداد جداگونه (مثل هبه یا صلح) تنظیم کنن که مرد تعهد بده مبلغ یا مالی اضافه به زن بده. این قرارداد باید تو دفتر اسناد رسمی ثبت بشه تا قانونی باشه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). اگه این کار بدون توافق یا ثبت رسمی باشه، تو دادگاه قابل‌پیگیری نیست. برای جلوگیری از اختلاف، بهتره هر تغییری کتبی و با حضور شاهد باشه. برای اطمینان، با یه وکیل مشورت کن تا قرارداد جدید درست تنظیم بشه و حقوقت حفظ بشه. این قانون انعطاف می‌ده، ولی نیاز به توافق دوطرفه داره.

بله، طبق ماده ۱۰۹۵ قانون مدنی ایران، تو ازدواج موقت (صیغه) تعیین مهریه الزامیه و بدون مهریه عقد باطله. برخلاف ازدواج دائم که اگه مهریه ذکر نشه، مهرالمثل تعیین می‌شه، تو ازدواج موقت حتماً باید مقدار و نوع مهریه (مثل پول، ملک یا خدمت) تو عقد مشخص بشه. مهریه می‌تونه عندالمطالبه یا عندالاستطاعه باشه و باید قابل تملک باشه (ماده ۱۰۷۸). اگه مهریه پرداخت نشه، زن می‌تونه از طریق دادگاه مطالبه کنه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). ثبت مهریه تو عقدنامه توصیه می‌شه تا اثباتش راحت‌تر باشه. برای جلوگیری از مشکلات، بهتره با یه وکیل یا دفتر اسناد رسمی مشورت کنی تا مهریه درست تنظیم و ثبت بشه و حقوقت حفظ بشه.

خیر، طبق ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی ایران، برای مطالبه مهریه نیازی به وکیل نیست. زن می‌تونه خودش با ارائه عقدنامه و مدارک هویتی به دادگاه خانواده یا شورای حل اختلاف (برای مهریه تا ۲۰ میلیون تومن) مراجعه کنه. اما داشتن وکیل به خاطر پیچیدگی‌های قانونی، مثل اثبات توان مالی مرد در مهریه عندالاستطاعه یا توقیف اموال، خیلی کمک می‌کنه (ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی ۱۳۹۴). وکیل می‌تونه پروسه رو سریع‌تر و دقیق‌تر پیش ببره و از حقوقت دفاع کنه. برای ثبت دادخواست، باید مهریه تو عقدنامه مشخص باشه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). اگه نمی‌تونی وکیل بگیری، می‌تونی از مشاوره حقوقی رایگان دادگاه استفاده کنی. برای اطمینان، با یه وکیل مشورت کن تا بهترین راه رو انتخاب کنی.

بله، طبق ماده ۱۰۸۸ قانون مدنی ایران، زن می‌تونه مهریه‌ش رو به‌طور کامل یا جزئی ببخشه. این کار به‌صورت هبه (بخشش) انجام می‌شه و باید با قصد و اراده آزاد باشه. بهتره بخشش مهریه کتبی و تو دفتر اسناد رسمی ثبت بشه تا بعداً اختلاف پیش نیاد. اگه بخشش شفاهی باشه، ممکنه تو دادگاه اثباتش سخت باشه. زن می‌تونه شرط کنه که بعداً بتونه مهریه رو پس بگیره (هبه رجعی)، ولی این باید صراحتاً تو سند ذکر بشه. اگه مهریه بخشیده بشه، دیگه قابل مطالبه نیست، مگر اینکه ثابت بشه بخشش تحت اکراه بوده (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای اطمینان، با یه وکیل مشورت کن تا بخشش مهریه قانونی و شفاف باشه و حقوقت حفظ بشه.

بله، طبق ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی ایران، مهریه دِین بر ذمه مرده و اگه زن فوت کنه، به ورثه‌ش می‌رسه، چون جزو اموال زن حساب می‌شه. اگه مهریه پرداخت‌نشده باشه، ورثه (مثل فرزندان یا والدین) می‌تونن از اموال مرد مطالبه کنن. این حق حتی اگه زن قبل از مطالبه فوت کرده باشه، پابرجاست. ورثه باید با مدارک هویتی و عقدنامه به دادگاه مراجعه کنن (ماده ۸۶۶ قانون مدنی). اگه مهریه عندالاستطاعه باشه، باید توان مالی مرد ثابت بشه (ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی ۱۳۹۴). برای جلوگیری از اختلاف، بهتره مهریه تو عقدنامه دقیق ثبت بشه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای پیگیری، با یه وکیل مشورت کن تا حقوق ورثه حفظ بشه.

طبق ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی ایران، مهریه عندالمطالبه یعنی زن هر وقت بخواد می‌تونه مهریه رو طلب کنه و مرد موظفه فوراً پرداخت کنه، حتی اگه توان مالی نداشته باشه. اما مهریه عندالاستطاعه یعنی پرداخت مهریه بستگی به توان مالی مرد داره و زن باید تو دادگاه ثابت کنه که مرد توانایی پرداخت داره. عندالمطالبه فشار بیشتری به مرد می‌آره و ممکنه منجر به توقیف اموال یا حتی زندان بشه (ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی ۱۳۹۴). عندالاستطاعه برای مرد راحت‌تره، چون بدون اثبات توان مالی، زن نمی‌تونه مهریه رو بگیره. نوع مهریه باید تو عقدنامه مشخص بشه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای اطمینان، با یه وکیل مشورت کن تا نوع مهریه درست انتخاب بشه.

بله، طبق ماده ۱۰۷۸ قانون مدنی ایران، مهریه می‌تونه غیرمالی باشه، به شرطی که ارزش مالی داشته باشه و قابل تملک باشه. مثلاً آموزش یه مهارت (مثل زبان خارجی)، انجام یه خدمت یا حتی انتقال حق (مثل حق تألیف) می‌تونه مهریه باشه. اما باید مقدار و نوعش دقیق تو عقدنامه مشخص بشه تا بعداً اختلاف پیش نیاد. اگه مهریه غیرمالی مبهم باشه، ممکنه تو دادگاه مهرالمثل تعیین بشه (ماده ۱۰۸۷). ثبت درست مهریه تو عقدنامه الزامیه و اگه غیرمالی باشه، باید قابلیت اجرا و ارزش‌گذاری داشته باشه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای جلوگیری از مشکلات، بهتره با یه وکیل مشورت کنی تا مهریه غیرمالی رو قانونی و شفاف تنظیم کنی. این قانون به زوجین انعطاف می‌ده تا مهریه رو طبق توافق خودشون مشخص کنن.

مهریه طبق ماده ۱۰۷۸ قانون مدنی ایران، مال معین یا چیزیه که ارزش مالی داره و تو عقد ازدواج به‌عنوان تعهد زوج به زوجه تعیین می‌شه. شرایطش اینه: ۱) باید ارزش مالی داشته باشه (مثل پول، ملک یا حتی آموزش). ۲) مقدارش باید مشخص باشه، وگرنه عقد باطله یا مهرالمثل تعیین می‌شه (ماده ۱۰۸۷). ۳) باید قابل تملک باشه و مالکیتش ممکن باشه. ۴) می‌تونه نقدی یا غیرنقدی، عندالمطالبه یا عندالاستطاعه باشه. اگه مهریه تو عقد ذکر نشه، زن مستحق مهرالمثل می‌شه که با توجه به وضعیتش (مثل سن و تحصیلات) تعیین می‌شه. ثبت مهریه تو عقدنامه الزامیه و اگه درست ثبت نشه، ممکنه تو دعاوی مشکل پیش بیاد (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای اطمینان، با یه وکیل یا دفتر اسناد رسمی مشورت کن تا مهریه درست تنظیم بشه.

پاسخ به سوال آیا ازدواج با فرزندخوانده قانونی است؟ خیر است، طبق ماده ۴ قانون حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست ۱۳۹۲، ازدواج سرپرست با فرزندخوانده ممنوعه، چه تو دوره سرپرستی و چه بعدش. این قانون برای حفاظت از حقوق کودک و جلوگیری از سوءاستفاده وضع شده.

اگه سرپرست بخواد با فرزندخوانده ازدواج کنه، حتی بعد از پایان سرپرستی، عقد باطله و ممکنه عواقب قانونی مثل جریمه یا سلب صلاحیت سرپرستی داشته باشه. این ممنوعیت به خاطر حفظ رابطه سالم خانوادگی و جلوگیری از تعارض منافعه. فرزندخوانده هم مثل فرزند واقعی از نظر محرمیت حساب می‌شه (ماده ۱۰۴۵ قانون مدنی). برای اطمینان، اگه سؤالی درباره سرپرستی یا ازدواج داری، با یه وکیل یا اداره بهزیستی شهر خود مشورت کن تا همه‌چیز طبق قانون پیش بره.

بله، طبق ماده ۱۱۱۹ قانون مدنی ایران، زوجین می‌تونن هر شرطی که خلاف مقتضای عقد نباشه رو تو عقدنامه بذارن، مثل شرط اینکه زن حق انتخاب محل زندگی داشته باشه. این شرط اگه تو عقدنامه ثبت بشه و امضای زوجین داشته باشه، از نظر قانونی معتبره. اگه شوهر بعداً به شرط عمل نکنه، زن می‌تونه به دادگاه مراجعه کنه و حتی درخواست طلاق بده (ماده ۴ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای تنظیم درست شرط، بهتره دقیق و روشن نوشته بشه تا بعداً ابهامی پیش نیاد. مثلاً مشخص کنید چه شهر یا محله‌ای مدنظره. برای اطمینان، با یه وکیل مشورت کن تا شرط رو قانونی تنظیم کنی و حقوقت حفظ بشه. این قانون به زن کمک می‌کنه تو زندگی مشترک کنترل بیشتری داشته باشه.

در پاسخ به سوال: «آیا ازدواج بدون مهریه امکان‌پذیر است؟» جواب بله است، طبق ماده ۱۰۸۷ قانون مدنی ایران، ازدواج بدون مهریه کاملاً امکان‌پذیره، چون مهریه شرط صحت عقد نیست، بلکه توافقیه که می‌تونه صفر باشه. اگه تو عقد مهریه تعیین نشه، زوجه مستحق مهرالمثل می‌شه، یعنی مهریه‌ای که با توجه به وضعیت زن (مثل سن، تحصیلات و عرف) تعیین می‌شه.

اگه طرفین صراحتاً توافق کنن که مهریه‌ای نباشه، این شرط معتبره و زن نمی‌تونه بعداً ادعای مهریه کنه. اما برای جلوگیری از اختلاف، بهتره این توافق کتبی و تو عقدنامه ثبت بشه. بدون مهریه، بقیه حقوق زن مثل نفقه حفظ می‌شه (ماده ۱۱۰۷ قانون مدنی). برای اطمینان، با یه وکیل یا دفتر اسناد رسمی مشورت کن تا همه‌چیز روشن باشه.

طبق ماده ۱۰۶۲ قانون مدنی ایران، عقد ازدواج باید با ایجاب و قبول مشخص انجام بشه، ولی قانون صراحتاً درباره عقد تلفنی چیزی نگفته. نظر غالب فقها و حقوق‌دان‌ها اینه که عقد تلفنی می‌تونه معتبر باشه، به شرطی که ایجاب و قبول همزمان و با قصد مشخص باشه و هویت طرفین معلوم باشه. اما برای ثبت رسمی، باید مدارک هویتی ارائه بشه و تشریفات قانونی رعایت بشه (ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). اگه عقد تلفنی بدون ثبت رسمی باشه، ممکنه تو اثبات حقوق مثل مهریه یا نسب مشکل پیش بیاد. بهتره عقد تو حضور عاقد و تو دفترخانه انجام بشه تا از نظر قانونی مطمئن باشه. برای اطمینان، با یه وکیل یا دفتر اسناد رسمی مشورت کن تا مشکلی پیش نیاد.

در جواب به این سوال که آیا ازدواج ایرانی با خارجی نیاز به مجوز دارد یا نه، باید بگوییم: بله، بر اساس ماده ۱۰۶۰ قانون مدنی ایران و آیین‌نامه زناشویی بانوان ایرانی با اتباع خارجی (مصوب ۱۳۴۵)، ازدواج زن ایرانی با مرد خارجی نیاز به مجوز از وزارت کشور داره.

برای اخذ مجوز، باید درخواست کتبی به اداره اتباع خارجی وزارت کشور بدید و مدارک مثل شناسنامه، گذرنامه و گواهی تجرد ارائه کنید. اگه مرد خارجی دین متفاوتی داره، باید گواهی تشرف به اسلام (برای ازدواج با زن مسلمان) ارائه بده. بدون مجوز، عقد ثبت نمی‌شه و ممکنه عواقب قانونی مثل جریمه داشته باشه (ماده ۱۷ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). ازدواج مرد ایرانی با زن خارجی نیازی به مجوز نداره، ولی ثبتش لازمه. برای اطمینان، بهتره با اداره اتباع خارجی یا یه وکیل مشورت کنی تا همه‌چیز قانونی پیش بره.

بله، طبق ماده ۱۱۱۹ قانون مدنی ایران، زوجین می‌تونن هر شرطی که خلاف مقتضای عقد نباشه رو ضمن عقد ازدواج بذارن، مثل شرط وکالت در طلاق برای زن. این یعنی زن می‌تونه وکالت بگیره که خودش طلاق رو اجرا کنه، با شرایطی که تو عقدنامه مشخص شده (مثل خیانت یا عدم پرداخت نفقه). این وکالت می‌تونه مطلق یا مشروط باشه. برای صحت شرط، باید تو عقدنامه رسمی ثبت بشه و امضای زوجین رو داشته باشه. اگه شرط مبهم باشه یا درست اجرا نشه، ممکنه تو دادگاه مشکل‌ساز بشه. بهتره با یه وکیل مشورت کنی تا شرط رو دقیق و قانونی تنظیم کنه. این قانون به زن کمک می‌کنه تو شرایط سخت راحت‌تر طلاق بگیره (ماده ۴ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱).

طبق مواد ۱۰۶۲ تا ۱۰۷۰ قانون مدنی ایران، برای صحت عقد ازدواج چند شرط لازمه: ۱) قصد و رضایت طرفین؛ یعنی هر دو باید با میل خودشون عقد کنن و اکراه باطلش می‌کنه. ۲) اهلیت؛ یعنی زوجین باید بالغ، عاقل و رشید باشن (حداقل ۱۳ سال برای دختر و ۱۵ برای پسر، یا اجازه دادگاه). ۳) تعیین مهریه؛ باید مقدارش مشخص باشه (حتی اگه صفر باشه). ۴) صیغه عقد؛ باید با الفاظ عربی یا معادل فارسی مشخص اجرا بشه. ۵) برای دختر باکره، اجازه پدر یا جد پدری (یا دادگاه) لازمه (ماده ۱۰۴۳). ۶) نبود موانع شرعی مثل محرمیت دائم (مثل ازدواج با محارم). اگه یکی از اینا رعایت نشه، عقد باطله. بهتره با یه وکیل یا عاقد مشورت کنی تا همه‌چیز قانونی پیش بره.

در پاسخ به این سوال که «آیا ازدواج موقت نیاز به ثبت رسمی دارد؟» میبایست گفت که بر اساس ماده ۲۱ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱، ازدواج موقت (صیغه) در حالت عادی نیازی به ثبت رسمی نداره، ولی اگه یکی از این شرایط باشه، ثبتش اجباریه: ۱) بارداری زوجه، ۲) توافق طرفین برای ثبت، ۳) شرط ضمن عقد برای ثبت. اگه ثبت لازم باشه و انجام نشه، ممکنه جریمه نقدی یا حتی حبس برای زوج پیش بیاد (ماده ۴۹ قانون حمایت خانواده).

برای ثبت، باید به دفاتر اسناد رسمی مراجعه کنید و مدارک هویتی و صیغه‌نامه رو ارائه بدید. حتی بدون این شرایط، ثبت ازدواج موقت به خاطر مسائل حقوقی مثل اثبات نسب بچه‌ها یا حقوق مالی زوجه توصیه می‌شه. بهتره قبل از عقد با یه وکیل یا دفتر اسناد رسمی مشورت کنی تا از عواقب قانونی مطمئن بشی. این قانون برای حمایت از حقوق زوجه و بچه‌ها تنظیم شده.

طبق ماده ۱۰۴۳ قانون مدنی ایران، برای ازدواج دختر باکره، رضایت پدر یا جد پدری لازمه. اگه پدر یا جد پدری بدون دلیل موجه از اجازه دادن خودداری کنن، دختر می‌تونه به دادگاه خانواده مراجعه کنه و با ارائه مدارک، مثل مدارک هویتی و دلایل ازدواج، از قاضی اجازه بگیره. برای پسرها چنین شرطی نیست، ولی اگه زیر ۱۵ سال باشن، باید از دادگاه اجازه بگیرن (ماده ۱۰۴۱). در مورد افراد غیرباکره یا بالای سن بلوغ (دختران بالای ۱۳ و پسران بالای ۱۵)، رضایت والدین الزامی نیست، ولی معمولاً به دلایل فرهنگی توصیه می‌شه. اگه والدین فوت کرده باشن یا دسترسی بهشون ممکن نباشه، دادگاه می‌تونه تصمیم بگیره (ماده ۱۰۴۴). بهتره برای جلوگیری از مشکلات قانونی، قبل از عقد با یه وکیل مشورت کنی تا همه‌چیز طبق قانون پیش بره.

بر اساس ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی ایران، حداقل سن قانونی برای ازدواج دختران ۱۳ سال تمام شمسی و برای پسران ۱۵ سال تمام شمسیه. اما اگه بخوای زیر این سن ازدواج کنی، باید با اجازه دادگاه صالح و نظر پزشکی قانونی ثابت بشه که رشد جسمی و عقلی داری و ازدواج به مصلحتته. دادگاه معمولاً شرایط خانوادگی، بلوغ و وضعیت طرفین رو بررسی می‌کنه. اگه این شرایط رعایت نشه، عقد باطله و ممکنه عواقب قانونی مثل جریمه یا حتی مجازات برای والدین یا عاقد داشته باشه (ماده ۵۰ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱). برای اطمینان، بهتره قبل از هر اقدامی با یه وکیل یا دفتر ثبت ازدواج مشورت کنی تا از جزئیات شرایط مطمئن بشی. این قانون برای جلوگیری از ازدواج زودهنگام و حمایت از حقوق کودکان تنظیم شده و خیلی مهمه که همه جوانبش رعایت بشه.